ที่มา : วารสาร SEMICONDUCTER ฉบับที่ 102 เดือน ตุลาคม - พฤศจิกายน พ.ศ. 2533

หน้าแรก
แนะนำฟาสต์-รีคัฟเวอรี่ไดโอด
เอปปิตาเชียลเทคโนโลยี
ไดโอดกับแหล่งจ่ายแรงดัน แบบสวิตชิ่ง
แรงดันทางตรง
การลดกระแสรีเวิร์ส-รีคัฟเวอรี่
แรงดันกลับทาง
การเลือกไดโอดใช้งาน
บทส่งท้าย

การลดกระแสรีเวิร์ส-รีคัฟเวอรี่

กระแสกระชากในฟลายวีลไดโอดขณะกลับสู่สภาวะรีเวิร์ส-รีคัฟเวอรี่สามารถลดได้ โดยต่อตัวเหนี่ยวนำอนุกรมกับฟลายวีลไดโอด (คือ L1 ) ดังรูปที่ 15 ตัวเหนี่ยวนำจะจำกัดอัตราการตกของกระแสด ซึ่งเป็นการลดประจุสะสมในตัวไดโอด ก่อนกระแสจะไหลย้อนกลับดังนั้นจึงจำเป็นต้องจำกัดกระแส Ir ให้มีค่าลดลง

รูปที่ 15 แสดงการต่อตัวเหนี่ยวนำ L1 เพื่อลดการกระชากของกระแสในไดโอด D3 ขณะเข้าสู่สภาวะรีเวิร์ส-รีคัฟเวอรี่

ในช่วงเวลาตกของกระแสในขดทุติยภูมิ กระแสในขดปฐมภูมยังคงไหลอยู่ พลังงานไหลเวียนกลับ ไปยังอินพุตผ่านขดลวด ที่ทำให้หมดสภาพเป็นสนามแม่เหล็ก สิ่งนี้ได้ลดความสามารถของการให้กำลังทางเอาต์พุตของแหล่งจ่าย อย่างไรก็ตาม โดยการใช้ตัวเหนี่ยวนำอิ่มตัวไม่เป็นเชิงเส้น L1 จะลดเวลาการตกของกระแสไปได้มาก และอัตราการตกของกระแสจะถูกทำให้เข้าใกล้เป็นศูนย์ ในทางเดียวกันกระแสด Ir ถูกลดลงให้เกือบเป็นศูนย์ และพลังงานที่ไหลเวียนกลับไปยังอินพุตก็จะลดลงไปด้วย แต่ความจำเป็นในการใช้ฟาสต์-รีคัฟเวอรี่ไดโอดก็ยังมีอยู่ เพื่อลดขนาดของตัวเหนี่ยวนำและยังลดพลังงานที่ไหลเวียนกลับอีกด้วย

รูปที่ 16 แสดงรูปคลื่นกระแสในไดโอด D3 ในช่วงหยุดนำกระแสแสดงให้เห็นการลดการกระชากของกระแส

รูปที่ 16 แสดงรูปคลื่นกระแสของไดโอด D3 ขณะหยุดนำกระแส